Jak rozpoznać i korygować zaburzenia widzenia obuocznego?

30/12/2020 | Karolina Zysek
zaburzenia widzenia obuocznego - badanie u optometrysty

Widzenie obuoczne jest najwyższym etapem widzenia. Dzięki niemu widzimy obrazy w najwyższej jakości i w trójwymiarze. Istnieje jednak wiele czynników, które mogą zaburzać rozwój widzenia obuocznego. Jak można je rozpoznać i korygować?

Niejeden z nas czuje czasem, że jego układ wzrokowy nie pracuje prawidłowo. Mimo że widzimy dobrze w okularach lub nie mamy wady wzroku, pojawiają się dolegliwości. Jesteśmy zmęczeni, boli nas głowa, towarzyszy nam uczucie obecności piasku w oku. Niekiedy pojawia się również okresowe uciekanie oka lub stały zez.

W celu sprawdzenia zgłaszamy się do okulisty. Otrzymujemy informację, że widzimy prawidłowo - korekcja okularowa jest zbędna lub noszone okulary zgadzają się z występującą wadą wzroku i nie wymagają zmiany, a zgłaszane dolegliwości są indywidualną przypadłością. Osoby z zezem słyszą dodatkowo, że potrzebna jest operacja, która rozwiąże ich problem. Czy w tym tkwi jego istota? Co zrobić i gdzie szukać pomocy z rozwiązaniem opisanych zaburzeń widzenia?

Widzenie obuoczne - co to takiego?

Czasami sama korekcja wady wzroku lub operacja nie rozwiążą problemu. Aby poradzić sobie w pełni z dolegliwościami i sprawdzić funkcjonowanie układu wzrokowego, konieczne jest badanie widzenia obuocznego. Pozwala ono ustalić, jak pracuje układ wzrokowy i ocenić potencjalne zaburzenia widzenia obuocznego. Występujące nieprawidłowości mogą skutkować poczuciem dyskomfortu nie tylko u osób, które mają wadę wzroku, noszą okulary lub przeszły operację zeza, ale także u osób bez wady wzroku.

Aby w pełni zrozumieć opisywane zagadnienie, należy wyjaśnić, czym jest widzenie obuoczne. W skrócie: to najwyższy etap widzenia. Podczas niego dochodzi do połączenia obrazów pochodzących osobno z każdego oka w jeden spójny obraz. Zapewnia widzenie najwyżej jakości i o najwyższej zawartości informacyjnej, co skutkuje trójwymiarowym widzeniem. Pojawienie się czynnika wpływającego niekorzystnie na układ wzrokowy może zaburzyć rozwój widzenia i przyczynić się do występowania szerokiego spektrum zaburzeń widzenia obuocznego.

Rozpoznanie i korekcja zaburzeń widzenia obuocznego

Prawidłowe rozpoznanie i klasyfikacja zaburzeń widzenia obuocznego są podstawą do ich zdiagnozowania. Dzięki szerokiemu wachlarzowi narzędzi i testów oraz dzięki wywiadowi z pacjentem można znaleźć dokładną przyczynę występujących dolegliwości. W zależności od przypadku, klasyfikowanie rodzaju zaburzenia może stać się wieloetapowym procesem.

Aby rozpocząć badania i pracę z pacjentem, wcześniej należy przeprowadzić z nim wywiad. Ważne, by wypytać go szczegółowo o odczuwane dolegliwości oraz poznać obecne choroby układu wzrokowego i choroby ogólnoustrojowe. Wywiad dotyczy również korekcji okularowej - optometrysta musi wiedzieć, czy pacjent ją stosuje, a jeśli tak, to jak w niej widzi. Niekiedy stosowany jest także kwestionariusz COVD. Zawiera zbiór pytań służących poznaniu natury problemu, która może, choć nie musi, leżeć we wzroku.

Na podstawie zebranych informacji optometrysta planuje przebieg badania, aby wybrać odpowiednie ścieżki postępowania, które pozwolą rozpoznać zaburzenie. Istnieją dwie główne kategorie testów. Możemy podzielić je na obiektywne i subiektywne. Testy obiektywne polegają na obserwacji pacjenta przez optometrystę. Subiektywne to natomiast uwagi, które zgłasza sam pacjent.

Wyniki badań pozwalają ustalić charakter nieprawidłowości - czy jest to zaburzenie stałe, czy zmienne w czasie. Zaburzenia układu wzrokowego mogą być związane z zaburzeniami akomodacji, ruchów oczu, ostrości widzenia czy ustawieniem oczu - w ostatnim przypadku pacjent może zmagać się z heteroforią (zez ukryty), heterotropią (zez jawny) oraz nieprawidłowościami fiksacji.

Dalsze działania uzależnione są od określenia postępowania, które może polegać na protezowaniu układu wzrokowego poprzez zastosowanie korekcji okularowej, pryzmatów, soczewek kontaktowych lub pomocy optycznych. Może też skupiać się na aktywnym wzmacnianiu funkcji wzrokowych, włączając w to terapię widzenia. Wybór odpowiedniego rozwiązania jest fundamentalny dla rozwiązania zaburzeń widzenia obuocznego pacjenta.


Powrót